به گزارش دریافت فضای مجازی تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، گروه مجازی رسانه و زمانه در مطلبی نوشت : در نقد انتخابات شوراهای شهر و روستا و ناکارآمدی شیوه مدیریتی آنها، حرف بسیار است.
تقریبا همه تحلیلگران به ضعف بنیادین شیوه فعلی مدیریت شهری و روستایی ایران معترفند. اما حقیقتا بحث این انتخابات و آن انتخابات و این جناح و آن جناح نیست. ماهیت شورای شهر نقصان و ایراد فراوان دارد.
نکته اول اینکه، شیوه فعلی مدیریت شهری، یعنی شورای شهر و روستا، سالهاست در مدیریت جهانی منسوخ شده است. در اروپا و آمریکا انتخابات شهرداری‌ها برگزار میشود و مردم شهرداران را که قدرت اصلی اجرایی شهری را در اختیار دارد مستقیما انتخاب میکنند.
در ایران دقیقا برعکس است. آنچیزی که انتخاب میشود شورای شهر است که درجه اهمیت کمتری نسبت به شهرداران دارند، و آن کسی که سیاستگذار و مجری شهریست، توسط نهاد واسطه یعنی شورای شهر انتخاب میشود.
این روند باعث میشود قدرت مردم به نهادی تفویض شود که در نبودش هم، اتفاقی نمی افتد و میتوان شهرداران را با رای مستقیم انتخاب کرد. به عبارت دیگر، شورای شهر انتخاب میشود که شهردار انتخاب کند. خب خود مردم مستقیما انتخاب کنند ...
نکته دوم، بحث قانون تشکیلات، وظایف و انتخاب شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران، مصوب سال ۱۳۷۵ و با بازنگری های جزئی در سالهای اخیر است. این قانون ضعف های عمده ای دارد. مثلا نهاد بالادستی و نظارتی شوراهای شهر و روستا در آن مشخص نیست. یا اشاره ای به منشأ منابع مالی و بودجه ای شوراهای شهر و روستا در آن نشده است. و یا اینکه پس از پایان انتخابات شوراهای شهر، نقش نظارتی مردم و حکومت کجاست!؟
به موارد زیر دقت کنید:
۱- به نظر می آید، چون انتخابات شورای شهر و روستا منطقه ای و در برخی مناطق قومی است، همزمانی برگزاری آن با انتخابات ریاست جمهوری، صرفا برای گرم کردن تنور انتخابات است.
۲-ضعف شیوه مدیریتی شورای شهر، سالهاست آشکار شده و به همین دلیل در کشورهای توسعه یافته کنار گذاشته شده است.
۳-پس از پایان انتخابات شوراهای شهر و روستا، نهاد نظارتی بر آن یعنی مجلس، ارتباط نظارتی اش را با آن نهاد خاتمه میدهد.
۴-اگر یک نهاد مدیریت شهری حکومتی موازی با شورای شهر شکل بگیرد، رقابت حاصل میشود. شورای شهر خود را در عرصه شهری بی رقیب و یکه تاز می‌بیند.
۵- شورای شهر و روستا، جزیره ای اداره میشود.
۶-در ذهن عامه مردم، شوراهای شهر کارآمدی و مشروعیت چندانی ندارد.
۷-انحصارگرائی و مولفه های مادی، در شوراها ملاک قدرت است.
۸-معیار حداقلی برای احراز صلاحیت کاندیداهای شوراها، آن را از حیطه نهادهای نخبگانی مدیریتی خارج کرده است.
۹-همیشه در پایان انتخابات شوراهای شهر و روستا، به مرحله نهایی، یعنی «تجمیع آرا»، شبهه وارد است.
و در آخر اینکه، بازداشت ۴۳۳ مدیر شهری و روستایی در سه سال گذشته، تیر خلاصی است بر ناکارآمدی این نهاد مدیریت شهری...